داشتم به این فکر میکردم که همه آفریده های خدا (همشون به جز انسان) به راحتی از چیزایی که می بینن و بلاهایی که سر خودشون یا دوستاشون میاد عبرت میگیرن به عنوان مثال اگه یه حیوونی تو یه جایی یه اتفاقی واسش بیفته دیگه اگه حتی مجبورش هم بکنی از اون جا رد نمیشه ولی فقط انسانه که با اینکه علی رغم همه حیوانات هم عقل داره و هم شعور ، از دیده هاش و شنیده هاش عبرت نمیگیره به عنوان مثال یارو می بینه که امروز یکی از نزدیکترین اقوامش یا حتی یکی از دوستاش یا یکی رو که میشناخته دارن تو قبر میزارن ولی عبرت نمیگیره که این مرگ برای اونم هست و بازم به کارای بدش مثل غیبت و تهمت و .... ادامه میده
1-گاهی وقتا انجام بعضی از کارا ، که به نظر آدم سخت و غیر ممکن می اومد وقتی توی شرایطش قرار میگیری و انجامش میدی انقدر راحته که خودتم باورت نمیشه که این کار میتونست به این راحتی انجام بگیره گاهی وقتا هم برعکس ! بعضی از کارا که به نظر آدم راحت و ساده می اومد وقتی میخوای انجامش بدی می بینی که خیلی سخت بوده و تو خبر نداشتی
2-همیشه فکر میکردم به اینکه چرا بعضیا انقدر وبلاگ باز میکنن و بعدش می بندن؟ اما حالا می بینم که انگار همشون یه جورایی حق داشتن و دارن! همیشه فکر میکردم که داشتن یه وبلاگ برای یه عمر می تونه کافی باشه به شرطی که بتونی خوب مدیریتش کنی و به خودمم اطمینان داشتم که مدیر خوبی هستم ولی حالا در عرض یه سال این سومین وبلاگ منه که بازش کردم پس اگه یه موقع یهویی گم شدم و دیگه نیومدم سراغ وبلاگم کسی نگران نشه :) چون هنوز زنده ام و می نویسم منتها شاید یه جای دیگه !!
سلام
از امروز اینجا دنیای جدید یه پاندای تنهاست امیدوارم که دوستای خوبی اینجا پیدا کنه و بتونه که به اینجا خو بگیره